Jo Michellİşçi Partisi seçimleri kaybettikten sonra, birçok kişi partiyi işçi sınıfıyla bağlantılarını koparmakla suçladı. Ancak iddialar o kadar da net değil.
İşçi Partisi’nin genel seçimleri kaybetmesinin ardından, alışılmış bir kanaat oluştu: İşçi Partisi giderek orta sınıf ve geleneksel işçi sınıfı tabanı tarafından terk edildi. Bu söylem, İşçi Partisi için işçi sınıfı desteğinin 2010-2019 yılları arasında çöktüğünü iddia eden yetkin akademisyenler tarafından destekleniyor. İddia, David Cutts, Matthew Goodwin, Oliver Heath ve Paula Surridge tarafından Political Quarterly’de yayımlanacak olan yakın tarihli bir makalede ve Goodwin ve Heath tarafından Parlamento İşçi Partisi’ne yapılan bir sunumda sert bir şekilde öne sürüldü.
Bu iddiayı desteklemek için sunulan önemli bir kanıt, aşağıda yeniden oluşturulan “düşen merdiven” figürüdür (bkz. Grafik 1).
Yatay eksenler İngiltere ve Galler’deki parlamento seçim bölgelerindeki mavi yakalı nüfusların gücünü ölçerken, dikey eksenler bu seçim bölgelerindeki İşçi Partisi ve Muhafazakâr Parti oy payları arasındaki farkı ölçer. Grafiklerin dizisi, son dört genel seçimde bu değişkenler arasındaki gelişen ilişkiyi göstermektedir. Mavi yakalı nüfus ile İşçi Partisi-Muhafazakâr Parti arasındaki oy farkı ilişkisinin gücünü özetleyen siyah çizgi, İngiltere ve Galler’deki Muhafazakâr Parti’ye göre İşçi Partisi için işçi sınıfı desteğinde önemli bir zayıflama olduğunu göstererek, istikrarlı bir şekilde düze indi.
Cutts, Heath, Goodwin ve Surridge tarafından tartıştığı gibi:
2010 yılında, seçimleri kaybetmesine rağmen, İşçi Partisi, işçi sınıfı nüfusu yüksek olan koltuklarda Muhafazakâr Parti üzerinde hala sağlıklı bir liderlik elde etti. Ancak birbirini izleyen her seçimde bu üstünlüğünü yavaş yavaş kaybetti. İşçi Partisi, 2019’da mavi yakalıların en önemli merkezlerinde rekabet gücünü kaybetti ve üstünlüğü artık istatistiksel olarak sıfırdan farklı değil. Bu, İşçi Partisi için bir dönüm noktası. Bir seçimi kaybetmek kötü bir şeydir, ancak İşçi hareketini temsil etmek için kurulduğu birçok işçi sınıfı topluluklarda üstünlüğünü kaybetmek çok daha kötü bir şeydir.
İşçi sınıfına olan desteğin çöktüğü iddiasına bir tepki “düşen merdiven” gibi çalışmalarda kullanılan işçi sınıfının tanımıyla ilgili meseleyi ele almaktır. Sınıfı belirli bir meslek veya iş sözleşmesi ile eşitlemek, söz edildiği gibi, İngiltere işgücü piyasasının değişen kompozisyonunu veya varlık sahipliğinin yaş dağılımındaki değişikliklerini dikkate almamaktadır. Bu argüman haklı olsa da, daha dar bir soruya odaklanıyoruz: kendi şartlarına göre, “düşen merdiven” grafiği, İşçi Partisi için mavi yakalı desteğinin 2010 ve 2019 arasında çöktüğünü gösteriyor mu? Biz göstermediğini iddia ediyoruz.
“Düşen merdiven” figürüne daha yakından bakın. Eğer çizime koyu gri seri satırları konulmamışsa, net bir kayma ilişkisi- özellikle grafiğin sağındaki noktalar arasında bir “çöküş” belirleyebilir misiniz? İstatistiklerin ortak dağılım olarak adlandırdığı- verilerin genel şeklinde- 2017 ve 2019 arasındaki İşçi Partisi-Muhafazakâr Parti marjında bazı azalmaların olduğu yerde, mavi yakalı istihdam paylarının en üst kısmının dışında, 2010-2019 arasında belirgin bir şekilde değişim görünmüyor.
Parlamento seçim bölgelerindeki mavi yakalı işçilerin oranına karşı Muhafazakâr Parti oy payları, İşçi Partisi oy payları ve İşçi Partisi- Muhafazakâr Parti marjı için tahmin edilen çekirdek yoğunlukları-veri formlarının temsili- aşağıdaki şekilde gösterilmektedir (bkz. Grafik 2) – (İşçi Partisi -Muhafazakâr Parti arasındaki marj, işçi oyu payı eksi muhafazakâr oy payıdır: bunu “düşen merdiven” grafiğinde kullanılan ölçü olduğu için dahil ediyoruz.)
Daha açık renkli alanlar yüksek nokta yığılımını temsil eder: Örneğin, Muhafazakâr Parti oy payları alanının sol üst kısmındaki daha açık renkli alanlar, mavi yakalı işçilerin oranının % 20 ila % 25 arasında olduğu ve Muhafazakâr Parti’nin % 50 civarında oy payına sahip olduğu önemli bir parlamento seçmenleri kümesinin olduğunu göstermektedir.
İşçi Partisi’nin oy payı ile mavi yakalı meslekler arasındaki ortak dağılımlar orta dört panelde çizilmiştir ve bu dört seçimle benzerlik taşımaktadır: En büyük fark İşçi Partisi’nin 2015 ve 2017 yıllarındaki oy payındaki, hem düşük hem de yüksek mavi yakalı istihdam payına sahip seçmenlerde meydana gelen artışlardır. Bu yukarı doğru kaymalar 2019 seçiminde tersine döndü ve yüksek mavi yakalı istihdam paylarına sahip seçmenlerde daha belirgin bir azalma oldu -ancak 2019’daki dağılımın genel şekli 2015’tekinden çokta farklı değil.
Bununla birlikte, düşen merdivenle ilgili başka bir sorun daha var: Grafik 2010, 2015, 2017 ve 2019 genel seçimlerindeki oy paylarını kullanıyor, ancak sadece 2011 nüfus sayımından mavi yakalı meslek paylarına ilişkin verileri kullanıyor. Bu nedenle şekil, 2011’den beri mavi yakalı çalışanların nüfusundaki değişiklikleri göz ardı etmektedir. İşçi Partisi oyları ile mesleki özellikler arasındaki ilişkideki değişiklikleri ölçmek istiyorsak, yaklaşık olarak güncel verileri kullanmalıyız. En azından bir yıldan fazla mesleki özelliklere ilişkin veriler kullanılmalıdır.
Ne yazık ki, “düşen merdiven” grafiğinde kullanılan veriler sadece nüfus sayım yıllarında mevcuttur. Cutts ve diğ. genellikle mavi yakalı işleri temsil ettiği şeklinde yorumlanan geniş “rutin” ve “yarı rutin” meslek sınıflarını içeren NS-SEC (Ulusal İstatistik Sosyo-ekonomik Sınıflandırma) sistemini kullanır. Ancak, 2011’den sonra NS-SEC sistemini kullanarak iş özelliklerine erişimimiz olmasa da, Yıllık Nüfus Araştırması’nda toplanan 2010 Standart Mesleki Sınıflandırma (SOC) sistemini kullanarak iş özellikleri hakkındaki verilere erişebiliyoruz. İşleri sınıflandırmanın iki yöntemi aynı değildir, ancak oldukça yakından ilişkilidir ve benzer şeyleri yakalamaya çalışır.
Aşağıdaki şekilde, mavi yakalı 2011 nüfus sayımı verilerinin “temel”, “süreç” ve “satış ve müşteri hizmetleri” meslekleri ile ilgili 2010, 2015, 2017 ve 2019 SOC verileri ile değiştirilerek “düşen merdiven grafiği” yeniden oluşturuyor (bkz. Grafik 3). Ancak “bakım, eğlence ve diğer hizmet meslekleri” eklendiğinde veya “satış ve müşteri hizmetleri meslekleri” kaldırıldığında sonuçlar önemli ölçüde değişmiyor.
Böylece “düşen merdiven” artık çok daha az belirgin hale geliyor. Aslında, bu tedbirde, İşçi Partisi oyu ile mesleki özellikler arasındaki ilişki 2010 ile 2019 arasında oldukça istikrarlıydı ve 2017-2019 yılları arasında bu ortaklıkta çok küçük bir azalma olmuştu. Bununla birlikte, bu genel ilişkinin göreceli olarak istikrarlı hali, bireysel Parlamento seçim bölgelerindeki İşçi Partisi oyları payında veya mavi yakalı nüfus paylarında önemli değişikliklerin olmadığını ima etmez. İşçi Partisi oyları, yüksek oranlarda üniversite mezunu olan birçok metropol bölgesinde önemli ölçüde artmış ve mavi yakalı işçilerin yüksek payı, mezunların, yaşlı ve beyaz nüfusun daha düşük payı bazı seçim bölgelerinde önemli ölçüde düşmüştür; bu örüntü geniş ölçüde not edilmiş ve tartışılmıştır.
Ancak İşçi Partisi’nin oy payı, özellikle mavi yakalı nüfus payı yüksek olan diğer bölgelerde, özellikle Birmingham, Bradford, Liverpool ve Manchester gibi şehirlerde seçim bölgelerinde önemli ölçüde artmıştır.
Buna karşılık Muhafazakâr Parti oyları ile mesleki özellikler arasındaki ilişki değişmekte ve 2010-2019 yılları arasında belirgin bir şekilde zayıflamaktadır. Bu da, İşçi Partisi-Muhafazakâr Parti marjı ile mesleki özellikler arasındaki ilişkinin 2010-2019 arasında zayıfladığı anlamına gelir, ancak bu bize İşçi Partisi için işçi sınıfı desteği hakkında çok az bilgi verir.
İşçi Partisi’nin işçi sınıfı desteği 2010’dan bu yana “çökmedi” ise, burada anlatılan temel hikaye nedir?
Bu, eldeki veriler kullanılarak tek bir bağa indirgenemez ancak önümüzdeki İngiliz Seçim Çalışması son durum incelemesi raporu daha somut kanıtlar sağlayacaktır. Bu arada, Liberal Demokratların çöktüğü ve UKIP’in yükseldiği 2010-2015 yılları arasında genel İşçi Partisi ve Muhafazakâr Parti mavi yakalı oylama modellerinin değişmediğini gözlemleyebiliriz. Muhafazakâr Parti oyu, UKIP’in 2017’de çökme sırası geldiğinde mavi yakalı alanlarda artmış, İşçi Partisi’nin oy payı ise mesleki yelpazede artmıştır. Son olarak, 2019’da İşçi Partisi’nin oy payı genel olarak düşmüştür. İşçi Partisi’nin Muhafazakâr Parti’ye karşı mavi yakalı seçmenleri ve Liberal Demokratlara karşı beyaz yakalı seçmenleri kaybettiği muhtemel görünüyor, ancak anket verilerinin kesinleşmesini beklememiz gerekecek.
Bu nedenle, “düşen merdiven” grafiği, İşçi Partisi için işçi sınıfı desteğinde bir çöküş olmasa bile bizlere ne göstermektedir? Bir olasılık, 2011’den itibaren istihdam karakteristikleri hakkındaki bilginin, zaman geçtikçe seçim sonuçlarının giderek zayıf bir yordayıcısı haline gelmesidir. Bir diğeri, mavi yakalı istihdam ile siyasi tercih arasındaki ilişkinin kullanılan mesleki tanımlamaya çok duyarlı olması ve üçüncüsü ise doğrusal bağlanım çizgisinin aykırı değerlere karşı çok hassas olmasıdır.
Meslek sınıfı ile Muhafazakâr Parti-İşçi Partisi oyları arasındaki ilişki yoğun bir şekilde incelenmiş ve en azından 1970’lerden bu yana geniş tartışmalara konu olmuştur. Mesleki özellikler ile oy kullanma davranışı arasındaki ilişkinin, yirminci ve yirmi birinci yüzyıllar boyunca, istihdam yapısında olduğu gibi, önemli ölçüde değiştiğine şüphe yoktur ve sınıf sorunu Gaitskell partiye önderlik ettiğinden beri İşçi Partisi’nin seçim stratejileri ve vaatlerinin merkezinde yer almaktadır.
Bununla birlikte, mesleki özellikler ve İşçi Partisi oyları arasındaki ilişkinin 2010’dan bu yana önemli ölçüde değiştiği açık değildir. Bu gözlem, Cutts, Heath, Goodwin ve Surridge aşağıdaki stratejik sonuçları göz önüne alındığında göz önünde bulundurulmalıdır:
İşçi Partisi, eylemci ve parlamenter tabanın daha sosyal ve liberal bakış açısını içgüdüsel olarak paylaşmayan sol arka alanlarla yeniden bağlantısını kurmanın bir yolunu bulması gerekiyor.
İşçi Partisi’nin seçim kaderleri, aslında, meslek sınıfı ve oy verme davranışı arasındaki ilişkide çarpıcı değişikliklerden kaynaklanmadıysa da, bu sonuçla birlikte gücünün çoğunu kaybedebilir.
Yıllık Nüfus Anketi Verileri ile İlgili Notlar
Parlamento seçmen seviyesindeki Yıllık Nüfus Araştırması verileri NOMIS’ten indirilmiştir. SOC2010 sınıflandırmasına göre APS verileri, 3, 10 veya 500’den az gözlemin olduğu meslek sayılarını atlar. lk iki vakayı sıfıra ve üçüncü vakanın tek bir örneğini 250’ye ayarladık. NS-SEC sınıflamaları, değerli bir alıştırma olacak diğer bilgi kaynaklarıyla birlikte SOC2010 verilerinden türetilebilirken, 2011 nüfus sayımı gözlemleriyle tutarlılığı sağlamak zor olacaktır. Her durumda, işveren büyüklüğü hakkındaki bilgileri göz ardı edersek, SOC2010’daki “temel” mesleklerin % 90′ ından fazlasının NS-SEC ‘teki “yarı rutin” veya “rutin” işlere; SOC2010’daki “süreç” mesleklerinin % 80′ inden biraz azının NS-SEC’ teki “yarı rutin” veya “rutin” işlere; “satış ve müşteri hizmetleri” mesleklerinin % 60′ ından biraz fazlasının NS-SEC’ teki “yarı rutin” veya “rutin” işlere karşılık geldiğini görürüz.
